Panama deel 2

Op onze laatste dag in San Blas dachten we dat het wel leuk zou zijn om nog een tour mee te pakken. Deze eindigt namelijk rond 15:00, waardoor we op tijd richting Panama Stad zouden kunnen gaan. De tour start om 09:00. Maar neem maar van ons aan, als de Panamesen een tijd aangeven, tel hier dan gerust een half uur, uur of anderhalf uur bij op 😉 Dus wij zaten na het eten om 07:00 rustig te wachten om opgehaald te worden. Om 10:30 kwam dan eindelijk de boot waarmee we mee konden gaan op de tour. Onze vriend die we de vorige dag ook al zagen, kwam ons het leuke nieuws brengen dat de boot al vol zat dus dat we niet mee konden gaan. Erg fijn 😂 Maar prima, dan blijven we rustig een dagje op het eiland. 

Toch veranderde ons eiland met het uur. Een cruiseschip lag een paar honderd meter verderop, waardoor het eiland volstroomde met Oostenrijkse toeristen die het eiland een paar uur konden bewonderen. Een rustig plekje om te liggen was er helaas niet meer. We hebben tijdens de lunch nog gezellig gekletst met twee stelletjes, waarvan één stel een Amerikaan en een Venezolaan waarbij eentje geen Engels kon en de ander geen Spaans. Erg goed communiceren met elkaar konden ze dus niet 😂Het andere stel was Duits en Colombiaans, zij konden gelukkig beiden Engels.

We hadden berekend dat als we rond 4en met de auto vanuit de haven zouden vertrekken, we mooi rond 7 uur aan zouden moeten komen in Panama Stad. Daarnaast hadden we al aan onze tour-vriend laten weten dan we die tijd terug moesten zijn voor onze bus naar Bocas. De bus vertrok 20:00, met een aanvang van 19:30.

Na een lange dag vol wachten, stonden we vanaf 15:00 helemaal op scherp en hielden we elk voorbij varend bootje nauwlettend in de gaten. Het duurde en het duurde, totdat we om 15:45 een bootje zagen aanmeren met een semi-bekende. Wij erop af met onze backpacks en tot ons genoegen konden we mee, gas erop, het moest nog te redden zijn. Wat een snelle stop bij het volgende eiland moest zijn, werd een stop van minimaal 10 minuten, omdat de meevarenden dachten dat de wereld om hun draait.

Eindelijk onderweg naar het vaste land, waar we rond kwart over 4 aanmeerden; niet ideaal, maar niet onhaalbaar.

Tel hier nog 10 min wachten om toegewezen te worden aan een auto + 20 min in de auto zelf bij op, en het wordt toch ineens een heel lastig verhaal. 20 cruciale minuten (zou later blijken) die nog langer hadden geduurd als wij niet hadden uitgestapt om de bestuurder aan te spreken, die rustig stond bij te kletsen en te lachen met wat collega’s. Onze tour-vriend kwam toevallig net aan en benadrukte onze chauffeur dat wij 19:00 op het station moesten zijn, fijn om weer een bekend gezicht te zien + iemand die een woord Engels kan. Samen met onze 4 medepassagiers hadden we geprobeerd duidelijk te maken ons als eerste af te zetten.

16:50 waren we dan eindelijk onderweg, we wisten wat voor tocht (zie vorige verhaal 😜) ons te wachten stond; tel hier wat stress bij op, dan heb je een idee hoe wij (vooral Suus) in de auto zaten. Gelukkig wist onze chauffeur het gaspedaal wel te vinden, dus waar mogelijk gingen we menig voorligger voorbij. Richting het einde van de bergweg kwamen we in een file van 4x4 wagens, allemaal afkomstig van San Blas. Een medepassagier vroeg tot ons ongenoegen een korte stop aan bij het tankstation, zijn goed recht, wij hebben hiervan gebruik gemaakt om een aantal snacks (lees: avondeten) in te slaan.

Eindelijk op de verharde weg terug naar Panama Stad, met nog 5 kwartier op de klok en Google Maps die een aankomst van precies 20.00 aangaf. Met elke ingehaalde auto zagen we een paar minuten worden weggesnoept, maar deze kwamen met dezelfde vaart weer terug bij elke (nutteloze) controle. Hierbij was het enige wat moest gebeuren tot stilstand komen, zodat een douanier naar binnen kon kijken, en je mocht weer gaan.

Hoe dichter bij de stad, hoe zwaarder de rechtervoet van onze bestuurder werd, maar dit betekende ook meer stoplichten. Het werd een kat en muis spelletje, waarbij het er echt op de minuut om ging hangen. Op 5 minuten van het station besloten we Google Maps weg te doen, zodat we klaarstonden om zsm uit te stappen. Na 2 onverwachtse bochten naar rechts stonden we ineens bij het hotel van onze medepassagiers, dit meen je niet…

Gefrustreerd en stomverbaasd zaten we in de auto, concluderend dat we het niet meer gingen redden, verwachte aankomst was nu 20:10/15. Nog frustrerender was dat we dit niet eens duidelijk konden maken, aangezien hij geen woord Engels sprak.

In de startblokken kwamen we bij het station, we sprongen uit de auto, deden onze tassen om en spurden naar de bushalte. Een grote opluchting toen we de bocht om kwamen, hij stond er nog! Met hulp door de niet-werkende poortjes werden we ontvangen door de buschauffeur, een mix schuldgevoel en opluchting ging door ons heen. Onze stoelen waren gelukkig voorin, zodat de walk of shame ons werd bespaard. De bus had op ons gewacht, en toen we zaten reed hij dan ook meteen weg. 11 uur in de bus, here we go! 

De busrit was zeer goed te doen, alleen een stuk kouder dan verwacht. Na een aantal stops en meer slaap dan verwacht kwamen we rond 07:00 aan in Almirante. Met de 1-dollartaxi naar de haven en vanaf daar de boot naar Bocas del Toro. Hier werden we rond 8:45 goed ontvangen door een vriendelijke tourgids en naar ons hostel begeleid. We hadden besloten deze maandag rustig aan te doen en het stadje te verkennen. Deze verkenning hebben we nog wat makkelijker gemaakt door fietsen te huren. Na een paar uur wandelen, fietsen en winkels bezoeken konden we rond 14:30 onze kamer in. Heerlijk om weer even je eigen kamer + badkamer te hebben. Na het opfrissen en relaxen hebben we onze avond afgemaakt met pizza en cocktails.

Bij onze vriendelijke tourgids hadden we voor de dinsdag een tour geboekt, waarbij we konden snorkelen, zeesterren spotten en een paar uur strandhangen. Lekker om er weer een dagje tussenuit te zijn. Een late lunch aan het water maakte dat ons avondeten nog later werd. Rond 22:00 vonden we het welletjes, zo laat hadden we het nog niet gemaakt.

Woensdag 11 januari zijn we met de boot naar Red Frog beach gegaan. Hier hebben we ook daadwerkelijk de rode kikkers & krabbetjes gespot. De kikkers waren mini! Ons verblijf in Panama hebben we goed afgesloten met live muziek en Koreaans street food. Morgenochtend vroeg pakken we de bus naar Puerto Viejo, Costa Rica.

Panama, het was een genoegen! 🏝️🙌🏼